สนิทครั้งที่15 NC

แบมแบมดิ้นตัวไปมาอย่างอึดอัด คนตัวเล็กทั้งร้อน และเริ่มทรมานมากขึ้นเรื่อยๆ มือบางลูบไล้ไปตามลำตัวของตัวเองเบาๆก่อนที่นิ้วเรียวจะหยุดอยู่ที่ยอดอกสีสดแล้วเริ่มขยี้มันเบาๆ

           "อื้ออ~ ซี๊ดด" แบมแบมขยี้ยอดอกตัวเองแรงขึ้นพร้อมกับร้องซี๊ดครางหวานเบาๆไปด้วย มาร์คเหลือบตามองแบมแบม จนตอนนี้มือหนากำพวงมาลัยเอาไว้แน่นจนขึ้นเอ็นปูดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

           "มาร์ค~ แบมไม่ไหว อึก ช่วย อือ" แบมแบมครางอย่างทรมาน ร่างเล็กหันมาหาคนรัก ตาโตหวานฉ่ำปริ่มไปด้วยน้ำตาที่รื้นขึ้นมาเพราะความต้องการ และแค่มาร์คหันมาสบตาก็ทำเอาแบมแบมทนไม่ไหว ร่างน้อยขยับเข้าไปใกล้คนขับมายิ่งขึ้น นั่นทำให้มาร์คชลอความเร็วและตัดสินใจจอดข้างทางที่คนไม่พลุกพล่านนัก

           "มาร์คจ๋าา~ อ่าา" แบมแบมครางกระเส่า และปีนขึ้นไปนั่งอยู่บนตักมาร์คทางฝั่งคนขับเรียบร้อย

           "อยากได้อะไร" มาร์คถาม มือหนาบีบเค้นเอวบางนั่นอย่างหมั่นเขี้ยว แบมแบมกัดปาก ก้มลงจนใบหน้าชิด

           "ทุกอย่าง อืออ แบมร้อน อึก" แบมแบมเบียดกายเข้าหามาร์คแนบเน่นขึ้น ก่อนที่ปากอิ่มนั่นจะเป็นฝ่ายฉกชิมปากหยักตรงหน้าก่อนอย่างไม่รีรออะไร

ปากนุ่มยุ่นเหมือนก้อนเยลลี่บดเบียดเข้าหา ละเลียดชิมก่อนจะดันปลายลิ้นเล็กให้คนใต้ร่างยอมเปิดปากให้เข้าไปดูดชิมรสชาติจากด้านใน มาร์คเผยอปากอย่างที่แบมแบมต้องการ และนาทีนี้มาร์คเองก็ให้ความร่วมมือกับแบมแบมเต็มที่ ลิ้นทั้งสองตวัดเกาะเกี่ยวกันไปมาอย่างเร่าร้อน ไม่มีใครยอมใคร

มาร์คบีบเอวขอดนั่นแรงขึ้น มืออีกข้างยกขึ้นไปขยี้เม็ดตึงสีสดนั่นแรงๆ จนแบมแบมครางออกมาอย่างอื้ออึง

             "อ่าา มาร์ค ฮึกก แบมปวด" แบมบอกเสียงสะอื้นจนมาร์คตกใจที่อยู่ๆคนตัวเล็กร้องไห้

             "ปวดตรงไหนครับ บอกกูเร็ว" มาร์คถาม

             "ปวด ฮึก อื้ออ มาร์คใส่นะ ฮึก แบมไม่ไหวแล้ว" แบมแบมว่าอย่างน่าสงสาร ตอนนี้แบมแบมทรมาน รอต่อไม่ไหวแล้ว

มาร์คได้ยินแบบนั้นก็ปรับเบาะให้เอนไปด้านหลัง จับแบมแบมแกะกระดุมกางเกงยีนส์ขาดๆตัวนั้น ดันขอบกางลงจนสุดปลายขา ทุกอย่างทุลักทุเล แต่ก็ไม่เกินความสามารถ

แบมแบมที่ตอนนี้เปลือยเปล่าก็ขึ้นไปคร่อมตัวมาร์คเอาไว้ มือเล็กไม่ปล่อยให้เปล่าประโยชน์ปลดกระดุมกางเกงยีนส์ตัวแพงและรูดซิบ เมื่อถูกผลดปล่อย ความแข็งขืนที่ตอนนี้โป่งพองคับกางเกงก็โดนแบมแบมควักออกมา

สองมือเล็กโอบอุ้มมันเอาไว้แล้วรูดขึ้นลงเบาๆเพื่อให้แข็งตัวมากว่านี้

             "อ่าาา แบมแบม.." มาร์คครางแผ่ว และไม่ต้องมีพิธีอะไรให้เยอะไปกว่านี้ แบมแบมจับความแข็งขืนแล้วค่อยๆใส่เข้ากับช่องทางรักของตัวเองที่ไม่จำเป็นต้องเปิดทางใดๆทั้งสิ้น

สวบ!

              "อ๊าา ซี๊ดดด" แบมแบมซี๊ดปากอย่างสุขสม ความใหญ่โตของมาร์คเข้าไปเติมเต็มจนแบมแบมแน่นคับไปหมด

              "มึงดื้อแบมแบม อ่าา" มาร์คว่าออกมาเบาๆ มองร่างบางที่กำลังหยุดนิ่งเพื่อรอปรับสภาพของตัวเอง แบมแบมโน้มตัวลงมา ก็ถูกมาร์คดึงลงไปจูบอย่างดูดดื่มอีกครั้ง

สะโพกเล็กเริ่มยกขึ้น กดลงอย่างเนิบๆ และเริ่มกระแทกเร็วขึ้นเมื่อมาร์คเริ่มจูบอย่างดุเดือด

              "อ๊ะ อึกก อืออ" แบมแบมครางในลำคอเพราะโดนปล้ำจูบอยู่ ก่อนที่มาร์คจะปล่อยให้เป็นอิสระแล้วมายุ่งแถวลำคอของแบมแบมครั้ง

              "ซี๊ดด อ๊ะ มาร์ค อ๊ะ อ๊ะ " แบมแบมครางหวีดเสียงดังเมื่อมาร์คเป็นคนกระแทกเข้าหาช่องทางรักเองอย่างไม่ยั้ง มันถี่จนแบมแบมครางออกมาอย่างผิดจังหวะ

              "อ่าา แบมแบม" มาร์คเรียกชื่อแบมแบมเสียงพร่า แบมแบมที่เกาะบ่ามาร์คแน่น กัดปากตาปรืออย่างเสียวซ่าน ทุกครั้งที่มาร์คกระแทก มันตอบความรู้สึกของแบมแบม มันเติมเต็มไปหมด

              "อ๊ะ มาร์ค อืออ เสียวว" แบมแบมครางออกมาไม่หยุดปาก

มาร์คเองยังคงกระแทกส่วนแข็งขืนของตัวเองเข้าในตัวของแบมแบมไม่หยุด

              "อือ มาร์ค อ๊ะ" แบมแบมก้มลงไปกัดบ่าของมาร์คไว้สุดแรงเมื่อมาร์คกระแทกตัวเข้ามาจนรู้สึกได้ว่าตอนนี้รถยุโรบคันหรูสั่นสะเทือนไปทั้งคัน

              "อ๊ะ อ๊ะ แบม อืออ. มาร์คเร็วอีก"

              "อ่ะ อ๊าาแบมแบม"

              "อ๊ะ อ๊ะ อร๊างงงงง~" เสียงหวานหวีดร้องแล้วฟุบลงกับบ่าแกร่งของคนรักอีกรอบ พร้อมกับมาร์คที่ตอนนี้ได้ฉีดลูกน้อยนับล้านตัวเข้าไปในตัวของแบมแบมจนหมด

               "ซี๊ดด อ่าาา" มาร์คกระแทกกายเน้นๆอีกทีสองที มือหนาเอื้อมมือไปหยิบทิชชู่มาเช็ดคราบที่ล้นออก บางส่วนที่เลอะกางเกงมาร์คไปก็ปล่อยผ่าน แน่นอนว่าเสื้อเชิ้ตสีดำที่แบมแบมเลือกให้ตอนนี้เต็มไปด้วยคราบรักของแบมแบม มาร์คจับต้นคอเล็กนั้นขึ้น มองใบหน้าหวานที่ตอนนี้เริ่มฉ่ำน้ำอีกครั้ง

               "มึงต้องรู้ตัวได้แล้วนะ ว่าท่าทางของมึงแบบนี้จะทำให้มึงไม่ปลอดภัย" มาร์คว่าออกมา นิ้วโป้งแกร่งขยี้ลงกับปากอิ่มเบาๆ

               "อืออ. มาร์ค~ " แบมแบมเรียกเสียงหวานแล้วเริ่มขยับกายอีกครั้ง เพราะตัวตนของมาร์คที่ยังอยู่ในตัวของแบมแบม ทำให้อะไรๆมันเหมือนจะง่ายขึ้นแค่หากจะต่อ

               "เดี๋ยว" มาร์คจับเอวของของแบมแบมเอาไว้ เอื้อมตัวไปด้านหลังแล้วหยิบเสื้อยืดตัวใหญ่ของตัวเองมาสวมให้แบมแบมแล้วปรับเบาะให้อยู่ในระดับปกติ

               "มาร์ค~ แบมม อื้อ" แบมแบมก้มลงไปปล้นจูบกับปากหยักนั่นอีกครั้ง ไม่ไหว แบมแบมไม่ไหว...

               "จุ๊บ อืมม นั่งนิ่งๆ ไม่งั้นได้ตายห่าทั้งคู่แน่" มาร์คกัดฟันบอกคนบนตัว ก่อนจะกระชากรถออกจากตรงนั้นแล้วตรงกลับคอนโด

แต่ตลอดระยะเวลาทางกลับคอนโดไม่ได้ง่ายเลยเมื่อแบมแบมยังคงยุ่งกับลำคอของมาร์คไม่หยุด แถมยังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของมาร์คออกแล้วเริ่มมาวอแวกับหัวนมมาร์คแบบที่มาร์คคำรามในลำคอเพื่อบอกให้หยุดแล้วแบมแบมก็ยังทำต่อ

               "แบมแบม.. ซี๊ดด" มาร์คซี๊ดปากเสียงแหบพร่าเพราะลิ้นเล็กๆที่ตลัดถี่ลงกับยอดอกของตัวเอง

               "อือ.. แบมจะเอา" แบมแบมว่าอย่างเอาแต่ใจ ร่างเล็กเริ่มขย่มเบาๆอีกครั้ง

               "มาร์คขับรถแปปนึงนะครับที่รัก อีก5นาทีถึง" มาร์คกัดฟันบอก ตาคมยังจ้องไปยังท้องถนนไม่ลดละ สมาธิที่มีไม่มากแต่มาร์คจะต้องกลับถึงห้องภายใน5นาทีนี้ และจะต้องปลอดภัย

ปัง! เสียงประตูถูกปิดลงด้วยแรงถีบจากเท้าของมาร์ค ร่างเล็กที่เกี่ยวเอวสอบ กำลังง่วงกับริมฝีปากมาร์คไม่หยุด มือเล็กเปลี่ยนมาดึงเสื้อของตัวเองออก เสื้อที่มาร์คใส่ให้เพราะแบมแบมจะต้องลงจากรถเข้ามาในห้อง ถึงห้องแล้วแบมแบมไม่ใส่หรอก มันร้อน..

              "อ๊าามาร์ค~" แบมแบมถูกโยนลงบนเตียง มาร์คถอดกางเกง แล้วเหวี่ยงทิ้งไปที่ไหนสักแห่งภายในห้อง เสื้อเชิ้ตที่ปลดกระดุมอีกสองเม็ดก็หลุดออก มาร์คก็เขวี้ยงมันตามกางเกงยีนส์ตัวโปรดไป

ร่างหนากระโดดขึ้นคร่อมร่างเล็กนั่นเอาไว้

              "มึงรู้รึเปล่าว่ามึงผิด" มาร์คว่าเสียงเข้ม

             "ไม่ อึก. ไม่ผิด อ่าา. มาร์คคเร็วสิ แบมไม่ไหวแล้วนะ" แบมแบมว่ามือเล็กดึงคอของมาร์คลงมาเพื่อจะได้สานต่ออารมณ์

            "ไม่ มึงต้องยอมรับว่ามึงผิดที่ไปรับแก้วน้ำของไอห่าไหนก็ไม่รู้มาดื่มจนเป็นแบบนี้" มาร์คว่าเสียงเข้ม ใช่ว่าจะไม่โกรธ มาร์คโกรธมากด้วย

             "ก็มาร์คอยู่ " แบมแบมว่า จากที่มือเล็กอยู่แถวๆลำคอของมาร์คตอนนี้มันกำลังเล่นอยู่กับแท่งร้อนที่ขยายใหญ่เต็มที่แล้ว

             "มันอันตราย ถ้ากูไม่อยู่แล้วมันจะเป็นยังไง "

             "ก็คงมีผัวเพิ่ม"

             "แบม!!" มาร์คตวาดออกมาเสียงดัง

            "แล้วทีมาร์คไปไม่บอกล่ะ แบมไม่หวงเหรอ นี่ขนาดแบมทำ แต่มาร์คอยู่ตรงนั้นมาร์คยังทนไม่ได้เลย แล้วแบมล่ะ แบมที่ไม่รู้อะไรเลย แบมไม่รู้สึกยิ่งกว่ามาร์คเหรอ!" แบมแบมที่ตอนนี้แม้จะทรมานแค่ไหน แต่เรื่องที่เสียใจอยู่ก็มีมากพอที่จะเถียงมาร์คและผลักคนตัวโตกว่าออกให้ห่างตัว

มาร์คมองแบมแบมที่ลุกขึ้นนั่งแล้วเขยิบออกห่าง ใบหน้าหวานบูดบึ้งและตอนนี้ก็เริ่มปริ่มไปด้วยหยาดน้ำตาและร่างเล็กก็เริ่มสั่นน้อยๆอีกครั้ง แบมแบมก้าวขาลงจากเตียงอย่างยากลำบาก

             "จะไปไหน มาให้มาร์คช่วย" มาร์คไปคว้าตัวของแบมแบมเอาไว้แล้วกอดเอาไว้จากด้านหลังจนแน่น

             "ปล่อย อึก แบมจะไปห้องน้ำ ไม่ต้องมาช่วย!! " แบมแบมหันไปตวาดแต่แรงกอดกลับแน่นกว่าเดิม

             "มาร์คไม่ว่าแล้ว มาร์คช่วยนะครับ มาร์คเองก็ทรมานนะที่เห็นแบมเป็นแบบนี้" มาร์คว่า แบมแบมที่ใจอยากจะออกจากอ้อมกอดนี้เพราะความโกรธ แต่ร่างกายกลับโอนอ่อนให้มาร์คอีกครั้งเพราะความต้องการที่มันประทุขขึ้นมา

             "แบม. อึก แบมโกรธนะ" แบมแบมว่าออกมาด้วยน้ำเสียงขาดหาย

ฟอดด ฟอดด มาร์คกดจมูกลงกับแก้มนิ่มนั่นหลายๆครั้ง จับแบมแบมให้นอนหงายลงอีกครั้ง

             "ครับ รู้แล้วว่าโกรธ แต่มาร์ครักแบมนะ มาร์คหวงแบมจะบ้า มาร์คช่วยนะครับ" มาร์คว่า แบมแบมเองก็ไม่มีแรงจะขัดขืนต่อ น้ำตามันรื้นออกมา ปล่อยให้ร่างกายได้ทำตามความต้องการของมัน

มาร์คทั้งช่วยแบมแบมปลดปล่อย แรงกระแทกเข้าใส่ไม่ยั้งทำให้แบมแบมสุขสม รอบแล้วรอบเล่า

             "อ๊ะ อ๊ะ มาร์คค อ๊าา" แบมแบมที่โดนตวัดตัวขึ้นมาอยู่ด้านบนในรอบที่4 เริ่มโยกตัวและบดสะโพกลงกับความแข็งขืนของมาร์ค เหงื่อที่ท่วมกายช่างดูเย้ายวนจนมาร์คที่ไม่ได้โดนยาก็ไม่สามารถหยุดความกระหายในตัวได้ นั่นทำให้แบมแบมถูกรักษาทั้งคืนจนเกือบเช้า

             "อ๊ะ อ๊ะ อร๊างงงง~" แบมแบมเสียน้ำสุดท้ายไปพร้อมกับสติที่หายไป คนตัวเล็กหลับคาตัวมาร์คไปทั้งอย่างนั้น แน่นอนว่าหน้าที่ทำความสะอาดก็ต้องเป็นมาร์คแน่นอน..